Konfiguracja zespołów QRST, czasopisma, MP - EKG
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Medycyna Praktyczna - portal dla lekarzy
Konfiguracja zespołów QRST
Elektrokardiografia
prof. dr hab. med. Barbara Dąbrowska, Warszawa
Data utworzenia: 05.04.2007
Ostatnia modyfikacja: 30.04.2007
Opublikowano w Medycyna Praktyczna 2007/03
Pokazuję ten elektrokardiogram (o przesuwie 50 mm/s), aby przypomnieć Czytelnikom szczególną spotykaną
czasem w świeżym zawale serca konfigurację zespołów QRST, która stanowi bardzo obciążający objaw
rokowniczy. Jest to konfiguracja podobna do "kamienia nagrobnego" (choć widywanego raczej w USA niż w
Polsce). Składają się na nią następujące cechy EKG:
1) zespoły QRS bez załamków R lub ze szczątkowymi załamkami R (bardzo małymi i wąskimi) oraz
2) kopulaste uniesienie odcinków ST, zlewające się ze zstępującym ramieniem załamków T.
W przedstawionym EKG widzimy taki właśnie obraz w odprowadzeniach V
1
-V
4
. Współistnieją z nim cechy
świeżego zawału serca obejmujące także ścianę boczną i dolną, co pozwala użyć niezbyt precyzyjnego określenia:
zawał koniuszkowy. Taka lokalizacja zmian świadczy, że zamknięciu uległa długa, zakręcająca wokół koniuszka
gałąź międzykomorowa przednia lewej tętnicy wieńcowej w jej części proksymalnej, ponad I gałęzią przekątną
(diagonalną).
Chorzy z uniesieniem ST typu kamienia nagrobnego w przebiegu świeżego zawału serca umierają w trakcie
hospitalizacji 10-krotnie częściej niż chorzy bez tego typu uniesienia odcinków ST, a dr Piotr Kukla i wsp. wykazali
w 2006 roku, że obciążającą rokowniczo cechą EKG jest nie tylko amplituda uniesienia ST, ale właśnie opisany
charakterystyczny kształt zespołu QRST.
Ryc.
Copyright © 1996 - 2011 Medycyna Praktyczna
[ Pobierz całość w formacie PDF ]